Dag 25: de laatste dag, nog een stukje Shanghai en vliegensvlug weer terug bij af

Zaterdag 30 april: na een nacht op een heerlijk zacht bed en een heerlijke douche pakken we onze koffers in voor het laatste stukje van onze reis. In kilometers zijn we nog maar net halverwege maar voor ons zit het er na vandaag toch echt op... 
We zetten alle spullen klaar en gaan in heerlijk zomerse kleding naar beneden voor het ontbijt. John en Alex maken met Frank beslag voor echt zelfgemaakte American pancakes. Valérie maakt een heerlijke fruitsalade en ik dek de tafel in de zonnige tuin waar de tuinmannen volop bezig zijn. We ontmoeten Patrice, Valérie's papa en even later komt Chloë ook thuis. We bakken pannekoekjes op de Hollandse bakplaat. Aan tafel, als we nagenieten van de heerlijke tuin-pancakeparty geven we hen de souvenirtjes uit NL die we de hele reis al hebben meegesleept. De hagelslag valt in goede aarde en Chloë is blij met het vriendenboekje waarin Linda weer had geschreven. 
Frank en ik gaan rond 12 uur naar de stad, we worden heel sjiek door Bing afgezet vlakbij de fake market. In dit gebouw hebben handelaren winkeltjes van een paar vierkante meter waarin ze kleding van nepmerken verkopen of een heleboel snuisterijen uit duistere communistische tijden. We kopen een t-shirt, een chinese fietsbel, een poster van Mao en een echte antieke Chinese deurklopper. We lopen daarna door een park met allerlei bijzondere sculpturen. Heerlijk dat ze in zo'n drukke stad vol met gebouwen ook ruimte hebben gemaakt voor rustige groene parken. We lopen verder door mooie straten en ook door echte achterbuurten waar mensen soms in pyama en op hun pantoffeltjes lopen. De was hangt hier gewoon buiten op straat zodat je soms niet eens op de stoep kunt blijven lopen. We zien allerlei prachtige winkeltjes met zakken vol rijst, eieren of flessen met olie en soyasaus. We kijken onze ogen uit en kopen een paar zakjes versgebrande nootjes alvast voor vannacht in het vliegtuig. 
We komen bij de tempel waar de Jade boeddha zou zijn. We kopen een kaartje en betreden de verschillende gebouwen tot we bij de tempel komen waarin we achter glas het Boeddhabeeld zien uit een brok Jade. We zien ook de andere tempels, waar monniken zitten te chanten, en nog een met een (liggende) "Declining Buddha" van jade. Heel speciaal deze tempels, zo midden in deze enorme stad. We texten als afgesproken om 15 uur dat we vij de Jade Buddha zijn, zodat zij net Bing daar ook heen kunnen komen. Wij staan even later buiten de tempel en zoeken een koffietentje om te wachten op John en Valérie. Helaas duurt het nog even en om 16 uur horen we dat ze net onderweg zijn. Wij besluiten te gaan lopen en komen bij M50, een hippe kunstenaarsbuurt in een oud fabriekspand. Ook hier zijn veel moderne kunstgallerietjes en we kijken onze ogen uit. Zo komen we in een hal waar allerlei grote reageerbuisflessen aaneengesloten zijn in een bubbelende vloeibare massa, en dat op een zeer indringende beatmuziek. 
We gaan wat drinken op een terrasje en bestellen een watermeloensap en een jasmijnthee. Als we even zitten te wachten op de drankjes, komen John en Valérie eraan. Zij bestellen ook wat, maar helaas hebben de obers hier geen begrip van service en het duurt een dik kwartier voordat we allemaal onze drankjes hebben. We gaan met Bing mee naar een oude slachterij uit 1933. Dit prachtige Bauhaus-gebouw is onlangs gered van de sloop en de visionaire projectontwikkelaar heeft er een modern gebouw met restaurants en terrassen van gemaakt. De authentieke details zijn gelukkig behouden gebleven. Valérie vertelt honderduit over hoe het slachtvee vanaf schepen werd binnengedreven. De grootste dieren (koeien) gingen naar de hoogste verdiepingen, het kleiner vee ging naar 3e en 2e verdieping. Beneden bevinden zich nog de quarantainehokken voor dieren die ziek leken. Het midden van het gebouw, dat opengewerkt en vol bruggen en doorkijkjes is, bevat een grote zaal waar normaliter een restaurant zit. Nu is het afgehuurd voor een huwelijk en kunnen we helaas niet binnen kijken. Wel kunnen we een verdieping lager naar boven kijken; de vloer van het restaurant is volledig van glas! Grappig om de sjieke gasten onder hun stoelen en voetzolen te kunnen bekijken. 
We krijgen ondertussen toch wel trek en ik begin al weer zenuwachtig te worden om op tijd op het vliegveld te zijn. Terug in de auto vragen we Bing waar we lekker en autheniek Chinees kunnen eten. Hij zet ons even later af bij een helverlicht restaurantje dat inderdaad vol zit met lokale bevolking. Lang leve de foto-menukaarten! John en Valérie bestellen voor onze tafel een paar verschillende gerechtjes en natuurlijk ontbreken ook hier weer de dumplings niet. We nemen er ook een paar mee voor de thuisblijvers, die pakt de ober netjes in bakjes weer in. We haasten ons in de suto door het verkeer naar het huis van John en Valérie waar we in 10 minuten al onze spullen bij elkaar pakken, naar het toilet gaan en afscheid nemen van Patrice en Alex. Hup in de auto naar het Maglev-treinstation waar we afscheid nemen van Bing en met John en Valérie naar de ticketoffice rennen. Voor ¥40 pp kan je op vertoon van een geldig vliegticket een enkeltje met de magneettrein kopen. Op sommige momenten van de dag gaat deze op de topsnelheid van 436 km/u tussen centrum en vliegveld (zo'n 35km) maar nu moeten we het doen met "maar" 310km/u... In een paar minuten zijn we op Shanghai Pudong airport aangekomen, een gigantisch gebouw van honderden meters overkapping. We checken onze bagage in maar de koffer van Frank moet open omdat er een aansteker in zit... Gelukkig blijft de vacuümzak intact en mogen we vanaf hier verder naar de douane, handbagage inchecken en door de metaaldetector. Dit intensieve traject kost al gauw anderhalf uur. We gaan in de tax free zone de laatse ¥uan opmaken in een winkeltje en een barretje. Frank z'n voet begint pijnlijk te worden en als we mogen boarden melden we dit bij de vriendelijke (Nederlandse!) stewardes. Ze kijkt even maar kan ons helaas niet upgraden. De zak ijs brengt gelukkig ook verlichting en even later stijgen we op richting Schiphol. We vliegen met de nacht mee, over Mongolië en Rusland. Bizar om het hele traject waar wij ruim 3,5 week over hebben gereisd, nuin een paar uur af te leggen! We zitten bijna achteraan in een grote Boeing 747 met ieder een eigen tv-scherm en keuze uit wel 40 films, radiozenders maar ook talencursussen (ik probeer nog een introductie Mandarijn maar vrees dat er niet veel zal blijven hangen). We zijn moe van de dag en de fantastische reis en hoewel geen zacht bed, we dutten nu en dan toch weg. Om 5:10 uur landen we op Schiphol waar het maar een paar graden boven nul is! Na de paspoortcontrole halen we de bagae op, onze koffertjes komen gezellig naast elkaar van de band af gerold. We moeten wachten op de eerste trein van 7:15 uur dus gaan we nog even bij Starbucks zitten. Ook halen we wat brood en kaas (eindelijk weer kaas!!!) bij de AH to go. Als we beneden op het NS-perron zitten wordt Frank gebeld; iemand van Schiphol, blijkbaar heeft hij zijn koffer verwisseld met die van meneer Chen? Oei, gauw terug naar de information desk. Het duurt een kwartiertje maar dan komt Frank weer terug met nu gelukkig wel de goede koffer! We nemen de volgende trein en twee uur later worden we door mijn ouders van het station Bergen op Zoom naar de Dubbelstraat thuisgebracht. 19.186 kilometer achter de rug, koffers vol souvenirs en hoofden vol prachtige herinneringen. Wat een fantastische reis!!