Dag 24: op hoge snelheid door de Verboden stad en op hoge snelheid naar Shanghai

Vrijdag 29 april: opgestaan om 7 uur (het is echt geen uitslaapvakantie!) en naar het ontbijt. Vandaag hebben we net iets meer tijd voor de toast, ommeletten, fruit en pruimensap. Als we naar de lift gaan hebben we uitzocht over het park ten noorden van de Verboden Stad, waar we straks naar toe gaan! We laden onze koffers in de auto en ontmoeten onze gids Winston. Hij spreekt zeer goed Engels en vertelt honderduit over Beijing en zijn indrukwekkende geschiedenis. We stappen uit bij het Tian'anmen Square aan de zuidkant. Vanaf hier loopt een noord-zuidas dwars door de Verboden Stad naar de Drum en Bell tower en verder noordwaards naar de Olympische stad. We lopen het hele plein over naar de vlag die alweer hangt te wapperen, en steken over om onder het enorme portret van Mao (dat zo'n 1200 kg weegt) door de entree van de Verboden Stad in te lopen. Met een gids gaat dit gelukkig lekker vlot en kunnen we door langs de kaartverkoop. We passeren verschillende enorme poorten met gele daken. De kleur geel was tijdens de keizerlijke dynastieën exclusief voorbehouden aan de keizer en de keizers deden er veel aan om de grootste en belangrijkste mens op aarde te zijn, net iets onder de hemelse macht. In de hemel zouden 10.000 kamers zijn, dus had de Verboden Stad er 9.999 en een half. In de voorpleinen staat geen enkele boom en de gids vertelt dat dit met opzet was, zodat bezoekers die de Verboden Stad betraden (de hooggeplaatsten maar nooit het gewone volk) niets anders dan alleen de keizer in al zijn grootheid zouden zien. We zien en betreden de verschillende enorme gebouwen en raken al snel de tel kwijt bij het hoeveelste gebouw we zijn aanbeland. De afmetingen en afstanden maken diepe indruk. De middenas was natuurlijk bestemd voor de keizer, waarvoor een heel pad is aangelegd van grote plakken marmer, prachtig bewerkt met draken en andere voorstellingen. De platen kwamen uit de bergen 70km buiten Beijing en werden in de winter vervoerd door de wegen nat te maken; over het ijs konden ze goed worden voortgeduwd en -getrokken. Bij de ingang van elk belangrijk gebouw in China staan aan weerszijden twee leeuwen. Links een leeuwin met onder haar poot een welpje (Simba!) rechts het mannetje met een bol. We zien een gebouw speciaal voor de keizerin om haar verjaardag te vieren en een kamer waar huwelijken werden voltrokken, en daarom ook volledig in de kleur rood is ingericht en met het Chinese karakter voor dubbel geluk. Na nog een poort komen we in het woongedeelte van de keizer. Hoer staan prachtige bomen, cypressen en acacia's van soms meer dan 300 jaar oud. Er is een rots gecreëerd met een waterval en een pagode er bovenop en de paden zijn bestraat met kiezels in prachtige patronen. Er staan hier vier tempeltjes, een voor elk seizoen. We staan even stil bij de tempel van de lente, met een opvallend rond dak (dat de hemel voorstelt) en daar onder een vierkant dak, dat de aarde voorstelt (die toen nog plat was). Als we uit het laatste gebouw weer buiten stappen, zien we een groene heuvel aan de overkant van de weg. Dit is het park waar we vanuit ons hotel vanaf de andere kant op keken. De heuvel is kunstmatig aangelegd met de grond die over bleef door het aanleggen van de enorme grachten rondom het hele complex. We hebben nog een uurtje over voor we moeten vertrekken naar het station, dus neemt de gids ons mee de heuvel op waar vandaan we ondanks de mistigheid een prachtig overzicht hebben op de Verboden Stad. Er is ook een plaquette waarop het exacte midden van de stad Beijing staat aangeduid. In het hele park staan prachtige bloemen, enorme pioenrozen waar vele Chinezen met enorme camera's foto's van staan te maken. We zien ook groepjes Chinezen ochtendgymnastiek doen op muziek. Voor ons een gek zicht, maar we moeten toegeven dat ze wel goed voor zichzelf zorgen. De gids belt met een vriendin van hem die in het park werkt. Ergens achteraf, waar we uit onszelf nooit gekomen zouden zijn, blijkt een theehuis te zijn. Door het kralengordijn komen we binnen en worden we door deze dame in prachtig Chinese outfit meegenomen naar een tafel met stoeltjes. Ze legt ons de kunst van het theeproeven en -ruiken uit aan de hand van 7 verschillende soorten thee die we uit minikopjes drinken. De greep is belangrijk, dames met ringvinger en pink gestrekt, heren hebben deze krom en je drinkt het in exact 3 slokjes leeg. We zijn niet verplicht om wat te kopen maar we willen wel een aandenken aan deze bijzondere belevenis. We horen dat de Pu'er thee als een soort Chinese whiskey is; hoe ouder hij is hoe beter de smaak. Ze verkopen deze thee, die van bomen wordt geplukt en niet zoals gebruikelijk van struiken van 1,20-1,50m hoog, verpakt in een soort disks of schijven van een 12-15cm doorsnede. Je kunt hier elke dag een stukje ter grootte van je duimnagel van afbreken en thee van zetten, dit kun je de hele dag herhalen met dezelfde blaadjes. Zo kan je met zo'n disk een jaar toe. We vinden de prijs wel wat te gortig: ¥700 voor een schijf van 5 jaar oud en het dubbele (€200) voor een schijf van 8 jaar oud. We besluiten een klein doosje met Ginseng-oolong mee te nemen (goed voor kracht en het immuunsysteem) en ik twijfel nog over de Pu'er thee. Ze doet een aanbod van ¥300 voor beide doosjes en dat doen we dan graag. We lopen terug naar de uitgang van het park, waar even later de chauffeur ons weer ophaalt en door het drukke verkeer naar het bullittreinstation brengt. We stappen uit voor dit futuristisch ronde gebouw en de gids leidt ons tot bij de juiste gate. Het doet veel meer aan als een vliegveld dan een treinstation, en het is in feite ook een goed alternatief voor vliegen; de afhandeling van mensen en bagage is in elk geval een heel stuk vlotter. We gaan zitten in onze wagon en wij blijken precies een plek te hebben zonder raam... Pfff dat is wel heel suf! In mijn beste Chinees leg ik aan de beheerder dat dit niet heel tof is maar zij loopt met lege blik weer weg. Gelukkig komt ze even later terug en wijst naar een paar rijen voor ons waar voor nu in elk geval 2 stoelen vrij zijn. De Chinese man aan het raampje staat zelfs voor ons op en gaat aan het gangpad zitten, dat is wel heel vriendelijk! In no time zitten we op kruissnelheid: 304 km/u!! Dit is toch echt tijdreizen en wat een verschil met het boemeltje va Moskou naar Beijing.. Het lamdschap flitst aan ons voorbij, net zo'n 1500 km voor de boeg waar we volgens planning 6 uur over doen. 5 uur als we non-stop zouden rijden maar deze rit heeft een stuk of 10 tussenstops. Vooraf wordt door de luidsprekers gewaarschuwd dat de stops maar kort zijn en dat roken niet alleen in de trein maar ook op het perron verboden is. Toch stappen er telkens wat Chinezem uit onm gauw een sigaretje te roken. Dat had ik niet in China verwacht. 
Na een uurtje krijgen we wel trek en gaan we op zoek naar de restauratiewagen. Onze buurman gebaart met een hand dat we in de 9e wagon moeten zijn, door zijn wijsvinger te krullen. Superhandig, die Chinezen kunnen tot 10 tellen op 1 hand! Helaas voor ons is de restauratiewagen volledig bezet met Chinezen die eten, kaart spelen of zitten te slapen. We nemen dus onze opgewarmde maaltijden maar mee terug naar onze plekken. Gelukkig kunnen we nog steeds bij het grote raam zitten en buiten kijken. Als we op ongeveer eenderde zijn, net voor de stad Jinan, passeren we de Yellow River, met Yangtze de langste rivieren van China. Hierna wordt het landschap ineens weer veel heuvelachtiger en gaan we door een paar lange tunnels. Verder stoppen we onder meer in Qufu, de geboortestad van Confucius, in nog een paar miljoenensteden en in Nanjing, op ruim een uur van Shanghai. We zien onderweg veel tarwevelden en hoe zuidelijker er komen steeds meer rijstvelden. Alles wel op vrij kleine schaal, hier en daar zijn mensen hun landje aan het bewerken en we zien ook graven met bloemen op de landjes. Vee zien we nauwelijks, dat verbaast ons eigenlijk wel, omdat veel Chinezen wel echte vleeseters zijn. Ook opvallend hoe elk plekje land bebouwd is, en rond de steden met opzet veel bomen zijn gepland om wind en stof op te vangen. Het is wel een verademing om te zien hoe mooi groen de wereld hier is, in tegenstelling tot de bruine heuvels en steppen in Mongolië, en de koude bossen met sneeuw in Rusland. Dat draagt er ook aan bij dat het voor ons lijkt of we al 3 maanden op reis zijn in plaats van 3 weken. 
Onderweg zien we in Tianjin een enorm hoge wolkenkrabber in aanbouw, een begraafplaats met enorm oppervlakte, maar ook de moestuintjes waarin mensen gebukt hun gewassen kweken, terwijl wij als uit een andere tijdsdimensie langs hen voorbijflitsen. 
Het is 19 uur als we afremmen voor Shanghai West, het eindpunt van de kogeltrein. Een beetje beduusd stappen we uit en gaan we op zoek naar de metro. Volgens de aardige Chinees naast ons is het nog een drie kwartier naar onze bestemming in het centrum van Shanghai. Oei dat zijn npg eens afstanden! Hoe wil je anders 24 miljoen mensen herbergen en vervoeren. We zien in een enorme stationshal -ook deze lijkt veel meer op een luchthaven- lange rechte rijen voor kaartjesautomaten. We sluiten bij een rij aan. Als we bijna aan de beurt zijn zien we dat wij in de rij "only coins" staan. We wisten amper dat die ook bestaan! Dan maar brutaal bij de rij rechts van ons voordringen; gelukkig lukt het daar wel. We kopen 2 kaartjes en lopen via metaaldetectoren (de nieuwe werkverschaffers) naar het juiste perron. We staan vooraan als de lege metro aankomt dus kunnen we gelukkig zitten. Als we na drie kwartier uitstappen in halte YiYuen garden en naar boven lopen, staan John & Valérie ons al op te wachten! Hoera dat is gelukt! Wat leuk om onze buurtjes weer te zien en dan nog wel aan de andere kant van de wereldbol! We stapen in een grote auto in en blijkbaar hebben alle ex-pats een chauffeur tot hun beschikking, want als buitenlander mag je hier zelf niet rijden. We rijden door prachtig verlicht Shanghai en stappen uit bij Hotel Indigo. Onze koffers en rugzakken kunnen we gelukkig in de auto laten liggen. Met de lift gaan we naar het 30-verdiepingen hoge dakterras waar onze mond open valt door de prachtige skyline. We bestellen cocktails en vergapen ons aan de wokenkeabbers en de boten op de rivier ver beneden ons. Op de eastbank waar we op uitkijken, zien we de Needle met z'n kenmerkende bollen een soort Euromast van Shanghai. Daarnaast drie wolkenkrabbers die verlicht zijn ook met reclameteksten en beelden. Een hoog gehalte aan blingbling kenmerkt deze stad wel. Een van de 3 flats heeft als bijnaam de flesopener, en profiel lijkt die daar precies op. De grootste, volgens John pas sinds vandaag verlicht, is een verticale stad vertelt Valérie. Er zitten niet alleen woningen en kantoren in dit 100+ verdiepingen hoge gebouw, maar ook winkels, hele supermarkten, scholen en zelfs parken. Dit is dus echt een stad op zich waar je je hele leven niet meer uit zou hoeven komen. Bizar!  We gaan een wandeling maken over de promenade langs de rivier en zien ook prachtige verticale tuinen. Wat een heerlijk klimaat hier, een graadje of 22 en eindelijk zomer! Bij de lighthouse is het oudste deel van de stad. Er tegenover ligt de Bund. Hier werden de ladingen uit de schepen verhandeld en kwamen veel nationaliteiten bij elkaar. Bing, de chauffeur die 24/7 klaarstaat, rijdt ons even kater naar een restaurant "Lost Heaven" met een keuken uit Yunnan. Valérie heeft Chinese kookcursus gevolgd en weet precies wat ze wil bestellen. We krijgen allerlei heerlijke gerechtjes in schalen voorgezet die we met de chopsticks oppeuzelen. Wat later volgen nog de "verplichte" dumplings en we sluiten af met pumpkin cookies. Yummie! Na het eten dompelen we ons onder in het nachtleven van Shanghai, maar net als in de andere steden stopt het hiet voor een uur of elf, daarna doven de lichten en is de stad zo'n beetje uitgestorven. We hebben dus nog eventjes en we laten ons afzetten bij K Party. Dit blijkt een groot gebouw te zijn met wel 100 zalen en zaaltjes die je voor een paar uur kunt afhuren voor een feestje met karaoke installatie. Heel populair onder jongere rijke Chinezen en het is ook erg druk op de gangen, bij de zitjes en ook bij de bioscoopzaal waar je even een filmpje kunt pakken als je even uit het feestje wil stappen. Een wondere wereld die wij niet kennen in het westen! We gaan gauw verder en laten Bing ons afzetten bij een soort hutong Tian Zifang. Ministraatjes en overal cafétjes met vooral Belgische biertjes maar het is al lang niet druk meer. We gaan op een terrasje zitten en kletsen wat bij over Bergen op Zoom en Shanghai. Alex, de 16-jarige zoon van Valérie en John, is vanavond met een paar vrienden gaan stappen. Ook met een chauffeur van een van de gezinnen. Wat een luxe voor die jongelui!
We gaan uiteindelijk tegen 1 uur naar het huis op de compound (een afgesloten beveiligde wijk waar alleen ex-pats wonen) waar we na een half uurtje worden begroet door hond Elvis die we nog uit BoZ kennen! Patrice, de vader van Valérie, slaapt hier ook. Hij is hier nu 5 weken en in plaats van een rondreis door China ligt hij met een longontsteking op bed. Gelukkig gaat het inmiddels al wat beter en hij wordt komende zondag naar huis gebracht door een vandaag ingevlogen Franse arts. Wij kruipen ons bedje ook gauw in en zijn zo vertrokken. Morgen alweer onze laatste dag!?!