Dag 21: hangende tempels, heel veel Boeddha's en een hotpot voor drie

Dinsdag 26 april: na een heerlijke nacht horen we vanaf 6 uur de deuntjes en het geroep uit de megafoons alweer aanzwellen. We kleden ons luchtig aan (vandaag zou het 21 graden worden, iets koeler dan de 24'C van gisteren) en gaan naar beneden voor het ontbijt. Het is even zoeken wat er te eten is dat wij graag lusten, Chinezen ontbijten rijst met bijna complete maaltijden noedels, vlees, champignons en dumplings. Gelukkig is er ook perziksap, jasmijnthee, tomaten en fruit, zoete broodjes en ook toast, en bakken ze omeletten met soyasaus. Voldaan wachten we in de lobby op onze gids. Even later komt hij binnen met Matthias, een Duitser uit Keulen die net met de trein uit Beijing is aangekomen en ook met ons meerijdt. Prettige bijkomstigheid is dat onze prijs nu maar tweederde meer is. We stappen in een rode taxi in en onze gids neemt meteen weer afscheid. Dit was het laatste Engels dat we voorlopig zullen horen -behalve dan in de gesprekken met Matthias. 
We rijden de stad uit naar het zuidoosten en na enorme batterijen van superhoge flatgebouwen komen we in een landbouwgebied. Al snel wordt duidelijk dat het verkeer hier niet veel regels kent. Vooral met getoeter moet je laten weten wat je wil en iedereen -ook zware vrachtwagens- slingeren hier at random van links naar rechts, ook gewoon over de middenstrook, ook als er wel tegemoetkomend verkeer aan komt! Nu weet ik weer waarom ik zo graag met de trein reis!! 
Het wordt een fascinerende rit van anderhalf uur waarin we van alles zien onderweg, van ezeltjes tot brommertjes met aanhangers waar van alles op is geladen. Veel vrachtverkeer maar als we een afslag nemen weer bijna geen verkeer. We zien een enorm veld vol met zonnepanelen en even later een gigantische elektriciteitscentrale in aanbouw. Van het vlakke land rijden we ineens een gebergte in. We slingeren langs de rivier steeds hoger en gaan soms over gevaarlijk diepe canyons heen. Ook als je maar 5 meter zicht hebt door alle bochten kun je toch gewoon vrachtwagens inhalen.. Dan zijn we ineens weer in een vlak landschap en rijden we nog een stuk verder langs landerijen maar ook velden vol plastic afval. De chauffeur belt met zijn vrienden en steekt nog een sigaretje op, gelukkig zijn de raampjes open; het is een warme dag met een fel zonnetje en al boven de 20 graden (wel wat anders dan de hagel en sneeuwbuien in Nederland!). Langs de weg loopt ineens een eenzame arbeider met een grote bezem het zand langs de weg op te vegen. 
We rijden weer een gebergte in en na een scherpe afslag zijn we op een parkeerterrein bij de hangende kloosters. Ze zijn helaas niet toegankelijk door restauratiewerkzaamheden, maar we kunnen wel er vrij dicht bij komen. Met open mond staan we te staren naar dit 8e wereldwonder. Hoe hebben ze dit in hemelsnaam voor elkaar gekregen 1500 jaar geleden? De kloosters zouden meer dan 40 kamertjes bevatten die elk niet meer dan 36 m2 groot zijn en is ook erg bijzonder omdat hierin nog altijd drie verschillende stromingen naast elkaar kunnen bestaan: Taoïsme, Confucianisme en het Boeddhisme. Wat ook fascineert is de enorme steigerconstructie, waarop om de paar meter een Chinese arbeider staat. Ze zijn de duizenden stalen steigerpijpen aan het afvoeren door het aan elkaar door te geven. Wat een enorme operatie om deze onbereikbare kloosters te onderhouden! Verderop zien we een grote stuwdam, waar we ook heen lopen. Dat vindt de opzichter niet oké en hij maakt met zijn heggeschaar heel erg duidelijk dat we wel binnen de lijntjes moeten blijven. 
Na een uurtje rijden we weer terug de bergen uit, langs de landerijen waar fruitbomen staan maar ook katoenplanten. Terug door het canyongebergte en langs grote militaire complexen met erg veel rode vlaggen. We slaan een weg in die enorm groot en vooral prachtig is aangelegd, de middenberm is bijna een park op zich. Kilometers lang struiken, bloesembomen en ander moois. Dat kost een heel hoop water en mankracht om zo gaaf te onderhouden. En wat een contrast met de weg die we daarna weer in slaan, met colonnes van vrachtwagens, vooral geladen met steenkool. Plotseling probeert een truck van rechts over te steken naar de tegemoetkomende baan en raakt daarbij bijna een vrachtwagen die daar al reed luid toeterend en schreeuwend naar elkaar ontstaat er een ordinaire verkeersruzie. De chauffeur van de overstekende truck is ziedend en komt zijn cabine uit, hij trekt de deur van de andere cabine open en begint de ander te slaan. Hij krijgt vervolgens een aantal flinke trappen in zijn gezicht. Heel beangstigend zoveel agressie, en op 2 meter afstand ook wel heel erg dichtbij. Er komen een stuk of 4 anderen aangerend en de vechtersbazen worden weer uit elkaar gehaald. Brrr gauw rijden we weer door. Tot nu toe hadden we nog nergens agressie meegemaakt en voelden we ons overal wel erg veilig. De chauffeur kan er wel mee lachen, achteraf. We rijden nog een half uurtje en komen dan bij de toegangspoort naar de Boeddha Grotten. We spreken over 2,5 uur weer af en lopen in de richting van de kassa. Her complex is bijzonder ruim opgezet en -typisch voor China- overal klinkt een soort klassieke muziek uit luidsprekers. We kopen een kaartje en lopen via een heel nieuw kloostercomplex richting de grotten. Het is een flinke afstand langs een indrukwekkend pad met standbeelden, olifanten met obelisken, een gouden boom en houten pagodes met enorme deuren, totdat we bij het kloostercomplex komen met water er omheen. In de tempels staan enorme grote houten boeddhabeelden, allemaal gloedjenieuw. Als we daar ook doorheen zijn komen we bij de rotswand en zien we de eerste grotten. Alweer zo'n wonder, en ook uit de 5e eeuw na Christus. We zien boeddhabeelden uitgehakt en beschilderd, met enorm veel detail tot op de plafonds en de zijwanden en de kleuren nog verbazendgoed behouden. Na een oaar "kleine" beelden van een meter of 2, 3 komen we bij een beeld van een meter of 10... Wat indrukwekkend, met hoeveel toewijding is hieraan gewerkt en wat mooi dat dit allemaal zo goed bewaard is gebleven! We lopen nog verder en zien een houten tempelconstructie tegen de rotswand aangebouwd. Er binnen nog meer prachtige beelden. Later leren we dat met een brand hier een deel van de voorkant van de rots is ingestort en op deze manier is alles mooi behouden. Even later begint het te onweren en te gieten. Matthias is op alles voorbereid en trekt zijn regenjas aan. Wij hebben niet eens een paraplu meegenomen op onze reis! Door de regen lopen we naar de grootste Boeddha, deze zit gewoon buiten met oorspronkelijk twee staande beelden naast hem. Heel indrukwekkend hoe grooit, mooi en gedetailleerd de beelden zijn uitgehakt, bewerkt en bewaard gebleven! Als we alle beelden hebben bewonderd lopen we nog naar het museum, waar we opdrogen terwijl we naar de tentoongestelde opgravingen kijken die op deze bijzondere plek gevonden zijn. Het is een interessante mix van oude vondsten en een soort showen wat ze hier aan moderne technieken beheersen zoals 3D beelden en blacklight projecties. Als we weer buiten komen is het gelukkig weer droog maar ook tijd om naar de taxi terug te lopen. We komen nog kangs een toeristenval (souvenirkraampjes) en een kameel en zijn dan weer terug bij de chauffeur, die ons met nog een kamikaze-rit in Datong weer afzet. Matthias gaat er op ons aanraden uit bij het park waar wij gisteren zijn geweest, en we spreken af om vanavond samen hotpot te gaan eten. We zetten onze spullen af bij het hotel, trekken droge kleren aan (hoewel het meeste al is opgedroogd) en lopen de stad in. We gaan eerst naar een drogist waar we zonnebrand kopen en een prachtige roze paraplu. We zien wat verderop een school die net uit gaat, er komen tientallen kinderen in groen-zwarte sportkleding het hek uit lopen. Een paar meisjes achtervolgen ons een tijdje en proberen al het Engels uit dat ze kennen (dat is niet zoveel maar wel heel grappig). We steken de straat over naar een bakkertje en kopen wat koeken als late lunch, en ook wat lekkers voor morgen in de trein. We lopen nog verder en komen bij een winkel waar ze ook koffers verkopen! Helaas alleen maar kleine exemplaren. We vinden wel mooi Chinees schrijfgerei en oefenblaadjes om Chinese karakters te leren tekenen. Waar we ook komen, mensen blijven ons aanstaren. Sommigen ook heel kngegeneerd en barsten dan even later in lachen uit. Echt een vreemde gewaarwording. Vlakbij het hotel lopen we ineens tegen een prachtig theewinkeltje aan, en met handen en voeten krijgen we uitgelegd dat we graag verse jasmijnthee willen kopen. Ze hebben hier de schattigste theesetjes maar helaas geen plaats in onze koffers... We gaan terug naar ons hotel en even later komen we bij de receptie Matthias weer tegen. We lopen naar het wijkje waar we gisteren ook zijn geweest. Het lijkt er iets minder druk, misschien door de regen van vanmiddag. Het miezert nog steeds een beetje als we langs alle kraampjes slenteren. Van levende en geplukte kippen tot magen en andere ingewanden, barbecuestalletjes, brommerwinkeltjes, vis, vlees, zaden en veel groenten en fruit. Ineens zie ik tussen de winkeltjes een fel licht en als ik er heen loop, blijkt het een tandarts te zijn! Er vlak naast zien we zelfs een soort veldhospitaal, met op een paar bedden wat mensen met infusen in.  Bizar dat we daar zo naar kunnen kijken, en dat het zo midden in een drukke wijk ligt. Het duurt wel even voordat we ons hotpot-restaurantje hebben gevonden maar als dat gelukt is zijn we allemaal erg blij. We bestellen een pot voor ons drieën en een Chingtao-biertje erbij en stuntelen met de chopsticks ons eten zo goed en zo kwaad als het gaat naar binnen. Ik maak nog een foto van de menukaart om thuis te kunnen vertalen (Google translate werkt hier natuurlijk niet...). We lopen weer naar buiten en gaan via zware stoffen lappen een gebouwtje binnen. Het blijkt een warenhuis te zijn waar ze mooie grote koffers verkopen! Helemaal blij kiezen we een mooie zilveren Made in China uit, nemen het bonnetje mee naar de centrale kassa en met het afgestempelde bonnetje kunnen we weer terug naar het winkeltje waar we de koffer meekrijgen. We gaan weer naar buiten waar het ineens weer staat te spoelen. We gaan het tentje ernaast binnen. Dat blijkt een soort barbecuerestaurant. We gaan zitten en bestellen een biertje. Ze hebben een soort van tapje waar ze langzaam bier in laten lopen. Vervolgens scheppen ze met een lepel al het schuim eraf en dan tappen ze het in een glas. We proosten en drinken, alcoholvrij, op goede reizen en mooie nieuwe herinneringen. Matthias gaat er al gauw vandoor, zijn trein naar Beijing vertrekt rond 22 uur. Wij blijven nog even zitten, nemen nog een paar versgebrande nootjes en gaan tenslotte met paraplu en koffer naar het hotel terug. We pakken alle spullen in voor morgenochtend, zetten het wekkertje weer om 6:15 uur en zeggen deze bijzondere wereld weltrusten.