Dag 18: een relaxt dagje terug in uitvalsbasis Ulaanbaatar

Zaterdag 23 april: opgestaan om half 8 en na de sauna van vannacht eerst een heerlijke warme douche genomen. Daar knapt een mens van op! We pakken onze spulletjes weer in en gaan ontbijten met onze gids en chauffeur. De plakken koeientong krijgen zij van ons kado, voor hen een echte delicatesse maar wij slaan toch maar over... Wij krijgen steeds thee maar de Mongolen drinken het liefst warme melk, vaak met een beetje thee en zout. Je moet er van houden! Helaas is het souvenirsinkeltje nog niet open, maar in de kantine staat wel een koelkast waar een paar stukken Mongoolse Gouda-kaas in staan. Dat is een perfect souvenir voor morgen in de trein! Hij kost 25.000 Tigrik per kilo, zo'n €11,50. 
We stappen in de bus en rijden in twee uur weer naar Ulaanbaatar. Onderweg zien we een herder op een paard in hele snelle draf gaan. De chauffeur maakt hier grappige geluidjes bij om dit aan te duiden: tsjk tsjk tsjk. In de Mongoolse taal komen die klanken trouwens ook heel veel voor. Voor de verschillende manieren waarop een paard kan gaan (galop, draf enz.) kennen de Mongolen wel 40 verschillende woorden! Een andere klank die wij niet kennen wordt in het Mongools aangeduid met de (Cyrillische) L maar hierbij vouwen ze hun tong halverwege dubbel en laten ze de lucht langs de zijkanten in hun wangen vrij. Het woord voor dankjewel schrijf je als bayarlalaa maar spreek je uit als baitljaa (ik doe het wel een keer voor want het is erg lastig te omschrijven haha). 
We zien onderweg stapels huiden langs de kant liggen, te wachten op een koper. Vlak voordat we de stad inrijden hebben we nog een 5 minute break. De gids vertelt dat hij graag terug naar zijn (zwangere) vrouw gaat maar ook altijd een beetje tegenzin heeft om naar de stad te gaan, de hektiek daar is zo'n contrast met de rust van het land en zeker nu het koud geweest is hangt er weer een heleboel rook in de stad, afkomstig van de oventjes van alle gers. We rijden langs de grootste energiecentrale van Mongolië, een kolencentrale met koeltorens waarvandaan ook de stadsverwarming vertrekt. De stad is de laatste jaren (na 1990) zo enorm uitgebreid, dat de centrale nu eigenlijk in de stad is komen te staan. Het is weer lekker druk in de stad, nu mogen alle nummerborden weer rijden. We komen aan bij ons bekende Dream Hotel en nemen afscheid van onze chauffeur MG "the best driver of Mongolia on and off the road". We halen onze koffers op, vullen op de kamer de enquêteformulieren voor onze gidsen in en geven deze aan Tumur mee. Hij heeft nog geen treintickets Ulaanbaatar-Jining voor ons, dat zal morgenochtend goed moeten komen... Loslaten dus maar!
We gaan de stad in die we nu al best een beetje kennen en genieten van een middagje vrije tijd zonder strak programma. We gaan bij Wendy's Bakery zitten en nemen thee met heerlijke taartjes. Echt genieten! We lopen verder en komen bij het grote warenhuis uit. Op de bovenste verdieping blijkt een walhalla aan Mongoolse souvenirs te zijn, alles wat het land te bieden heeft wordt hier verkocht (nou ja op het geliefde maar verboden marmottenvlees en de wodka van merriemelk na). We slaan onze slag en kopen ook voor onszelf koperen armbanden. We gaan met twee tassen weer naar buiten en gaan wat drinken bij Central Perk, het Friends-café. Weer vol energie stappen we buiten. We gaan op zoek naar de markt maar onze gids heeft ons naar een grote supermarkt verwezen. Verkopen op straat is hier trouwens bij wet verboden, hoewel je toch hier en daar wel stalletjes en schoenpoetsers ziet zitten. We lopen weer naar de winkelstraat en vinden het andere filiaal van Mary & Martha, de fairtrade winkel waar ze spulletjes van vilt, yakwol en oorspronkelijke wandkleden uit gertenten uit West-Mongolië bij de Kazach-people. Prachtig fijn geborduurd op meestal zwarte achtergrond. De onderkant lijkt grof erafgescheurd, maar het blijkt dat dit volgens traditie nooit wordt afgewerkt, omdat het leven ook nooit eindigt. We worden verwelkomd door Mary, een van de oprichters van deze winkels. Een dame uit Schotland die vroeger ook in Nederland heeft gewoond. Ze legt ons uit hoe ze haar spullen inkoopt en hoe ze hier ooit klein is begonnen met een etalage in een supermarkt. Het spreekt ons erg aan dat ze echt met een fairtrade-mind haar spullen uitzoekt en de mensen die aan haar leveren ook schoolt en traint om kwalitatief goede producten te maken. We kopen nog wat souvenirs en ook een paar mooie kleurrijke en fijnbewerkte kussenhoezen gemaakt van (zo'n 40 jaar) oude wandkleden. 
Met onze schatten gaan we weer op weg en vinden al snel een barretje waar we een heerlijk biertje drinken. We bekijken de voorbijlopende mensen, en die zijn nogal verschillend. Je ziet mensen uit de dorpen, mannen met traditionele lange tunieken met mouwen tot op hun knieën, maar ook hippe jongelui met hoedjes en gouden leggings. We lopen nog een stukje verder naar een slijter en kopen een fles rosébubbels voor mijn verjaardag in de trein morgen. In het winkeltje erachter zien we een wand vol potten staan. Er blijken allerlei soorten thee in te zitten, bekende maar ook hele exotische melanges. We kopen een zakje met Tibetthee en een café latte, waar naast thee ook koffieboontjes in zitten. Handig voor als je niet weet of je zin hebt in thee of koffie! We lopen nog naar het andere filiaal van Mary & Martha, waar we een yakvest en een cashmere sjaal kopen. We hebben onze tassen vol en lopen richting ons hotel terug. We pinnen nog een honderdduizend Tigrik (lastig te bepalen hoeveel want je mag ze niet uitvoeren en ze zijn in het buitenland ook niets waard) en gaan nog een keer naar Wendy's Bakery, waar we brood, koeken en een feestmuts voor morgen kopen. Terug in het hotel proppen we alle kado's in onze koffers, leggen alvast de kleren klaar voor morgen en frissen ons op voor een pre-birthday dinner. We gaan naar het Modern Nomads restaurant vlakbij ons hotel, waar we als enige gasten bediend worden door een serveerster met een cowgirl-verkleedpakje aan. Waarschijnlijk hadden ze hier vanmiddag een kinderfeestje, denken we maar. We nemen heerlijke traditionele Mongoolse gerechten en een goede fles Calvet rode merlot. Het is zoveel lekkers dat we niet eens plek hebben voor een toetje. Heerlijk voldaan wandelen we terug naar ons hotel en na wat updates op social media (mijn grote idool Prince is afgelopen vrijdag overleden... :( ) gaan we op het net iets minder harde bed lekker slapen. Het went misschien wel een klein beetje!